HAWAK KAMAY
Yeng Constantino
Minsan madarama mong kay bigat ng problema
Minsan mahihirapan ka at masasabing "di ko na kaya"
Refrain:
Tumingin ka sa langit
Baka sakaling may masumpungan
O di kaya ako'y tawaginmalalaman mong kahit kailan
Chorus:
Hawak kamay, di kita iiwan sa paglakbay
Dito sa mundong walang katiyakan
Hawak kamy, di kita bibitawan sa paglalakbay
Sa mundo ng kawalan
Minsan madarama mo ang mundo'y gumuguho
Sa ilalim ng iyong mga paa
At ang agos ng problema ay tinatangay ka
Refrain:
Tumingin ka sa langit
Baka sakaling may masumpungan
O di kaya ako'y tawaginmalalaman mong kahit kailan
Chorus:
Hawak kamay, di kita iiwan sa paglakbay
Dito sa mundong walang katiyakan
Hawak kamay, di kita bibitawan sa paglalakbay
Sa mundo ng kawalan
Bridge:
Wag mong sabihin nag-iisa ka
Laging isipin may makakasama
Narito ako, narito ako…
Chorus:
Hawak kamay, di kita iiwan sa paglakbay
Dito sa mundong walang katiyakan
Hawak kamay, di kita bibitawan sa paglalakbay
Sa mundo ng kawalan
Sa mundo ng kawalan
Hawak kamay, hawak kamay, hawak kamay
Sa mundo ng kawalan….
Monday, December 04, 2006
Thursday, October 19, 2006
Thursday, October 05, 2006
PHILIPPHINE THEME SONG OF LOVE STORY IN HARVARD
HINDI KO NA KAYANG MASAKTAN PA
Ogie Alcasid feat Regine Velasquez
Pinilit kong pigilin ang aking damdamin..
pagkat ika’y di na dapat pang ibigin
ikaw pala’y mayroong ibang minamahal
habang ako’y sa’ting pagmamahalan lang sumugal
Ang sabi mo ito’y malayo sa katotohanan
na ang puso mo’y nakalaan para sa akin lamang
bulong ng aking isip ay wag nang magtiwala
sigaw nang puso ko’y wag umasa sa maling akala
[CHORUS]
Hindi ko na kayang masaktan pa
hindi na maari pang ako’y gamitin na
isang sunud-sunuran sa iyong mga kagustuhan
at halos lahat ay ibigay ko na
Hindi ko na mapapayagan pa
ang puso ko’y paglaruan ng puso mong gahaman
ako’y iyong palayain at ‘wag mo ng ibigin
hindi ko na makakaya ang masaktan pa
‘wag mo na sanang patagalin
‘wag mo na akong linlangin
pagdurusang ito’y hindi na makakaya
[CHORUS]
Hindi ko na kayang masaktan pa
hindi na maari pang ako’y gamitin na
isang sunud-sunuran sa iyong mga kagustuhan
at halos lahat ay ibigay ko na
Ogie Alcasid feat Regine Velasquez
Pinilit kong pigilin ang aking damdamin..
pagkat ika’y di na dapat pang ibigin
ikaw pala’y mayroong ibang minamahal
habang ako’y sa’ting pagmamahalan lang sumugal
Ang sabi mo ito’y malayo sa katotohanan
na ang puso mo’y nakalaan para sa akin lamang
bulong ng aking isip ay wag nang magtiwala
sigaw nang puso ko’y wag umasa sa maling akala
[CHORUS]
Hindi ko na kayang masaktan pa
hindi na maari pang ako’y gamitin na
isang sunud-sunuran sa iyong mga kagustuhan
at halos lahat ay ibigay ko na
Hindi ko na mapapayagan pa
ang puso ko’y paglaruan ng puso mong gahaman
ako’y iyong palayain at ‘wag mo ng ibigin
hindi ko na makakaya ang masaktan pa
‘wag mo na sanang patagalin
‘wag mo na akong linlangin
pagdurusang ito’y hindi na makakaya
[CHORUS]
Hindi ko na kayang masaktan pa
hindi na maari pang ako’y gamitin na
isang sunud-sunuran sa iyong mga kagustuhan
at halos lahat ay ibigay ko na
Thursday, July 20, 2006
STORY TO REFLECT
Ruth went to her mail box and there was only one letter.
She picked it up and looked at it before opening, but then she looked at the envelope again.
There was no stamp, no postmark, only her name and address.
She read the letter:
Dear Ruth:
I’m going to be in your neighborhood Saturday afternoon and I'd like to stop by for a visit.
Love Always,
Jesus
Her hands were shaking as she placed the letter on the table.
"Why would the Lord want to visit me?I'm nobody special. I don't have anything to offer."
With that thought, Ruth remembered her empty kitchen cabinets. "Oh my goodness, I really don't have anything to offer. I'll have to run down to the store and buy something for dinner."
She reached for her purse and counted out its contents. Five dollars and forty cents. "Well, I can get some bread and cold cuts, at least."She threw on her coat and hurried out the door.
A loaf of French bread, a half-pound of sliced turkey, and a carton of milk; leaving Ruth with grand total twelve cents to last her until Monday.Nonetheless, she felt good as she headed home, her meager offerings tucked under her arm.
"Hey lady, can you help us, lady?"
Ruth had been so absorbed in her dinner plans; she hadn't even noticed two figures huddled in the alleyway. A man and a woman, both of them dressed in little more than rags
"Look lady, I ain't got a job, you know, and my wife and I have been living out here on the street, and, well, now it's getting cold and we're getting kind of hungry and, well, if you could help us Lady, we'd really appreciate it."
Ruth looked at them both.They were dirty, they smelled bad and frankly, she was certain that they could get some kind of work if they really wanted to.
"Sir, I!'d like to help you, but I'm a poor woman myself. All I have is a few cold cuts and some bread, and I'm having an important guest for dinner tonight and I was planning on serving that to Him."
"Yeah, well, okay lady, I understand. Thanks anyway."
The man put his arm around the woman's shoulders, turned and headed back into the alley.As she watched them leave, Ruth felt a familiar twinge in her heart."Sir, wait!" The couple stopped and turned as she ran down the alley after them.
"Look, why don't you take this food. I'll figure out something else to serve my guest."She handed the man her grocery bag.
"Thank you, lady. Thank you very much!"
"Yes, thank you!" It was the man's wife, and Ruth could see now that she was shivering.
"You know, I've got another coat at home. Here, why don't you take this one?"
Ruth unbuttoned her jacket and slipped it over the woman's shoulders. Then smiling, she turned and walked back to the street...without her coat and with nothing to serve her guest.
"Thank you, lady!Thank you very much!"
Ruth was chilled by the time she reached her front door, and worried too. The Lord was coming to visit and she didn't have anything to offer Him.She fumbled through her purse for the door key. But as she did, she noticed another envelope in her mailbox.
"That's odd. The mailman doesn't usually come twice in one day."
She took the envelope out of the box and opened it.
Dear Ruth:
It was so good to see you again. Thank you for the lovely meal. And thank you, too, for the beautiful coat.
Love Always
Jesus
The air was still cold, but even without her coat, Ruth no longer noticed.
Wednesday, July 12, 2006
JANGGEUM AND KAPITAN MIN'S THEMESONG
Alipin
Shamrock
Di ko man maamin
Ikaw ay mahalaga sa akin
Di ko man maisip
Sa pagtulog ikaw ang panaginip
Malabo man ang aking pag-iisip
Sana"y pakinggan mo ang sigaw nitong damdamin
[chorus:]
Ako"y alipin mo kahit hindi batid
Aaminin ko minsan ako"y manhid
Sana at iyong nariring
Sayong yakap ako"y nasasabik...
Ayoko sa iba
Sayo ako ay hindi magsasawa
Ano man ang iyong sabihin
Umasa ka ito ay diringgin
Madalas man na parang aso"t pusa
Giliw sa piling mo ako ay masaya
[chorus:]
Ako"y alipin mo kahit hindi batid
Aaminin ko minsan ako"y manhid
Sana at iyong nariring
Sayong yakap ako"y nasasabik...
[coda:]
Pilit mang abutin ang mga tala
Basta"t sa akin wag kang mawawala
Ako"y alipin mo kahit hindi batid
Aaminin ko minsan ako"y manhid
Sana ay iyong naririnig
Sayong yakap ako"y nasasabik
Pagkat ikaw lang ang nais makatabi
Malamig man o mainit ang gabi
Nais ko sana iparating na ikaw lamang
Ang siyang aking iibigin
Friday, June 30, 2006
Tuesday, February 07, 2006
A POEM TO REFLECT
*PRESENCE*
by. Sr. Joan Metzner
Some people enter our lives
like deer
slipping in and out
of the woods.
They touched our earth
and as we stop
to look them
they disappear as quietly
as they came.
But you feel blessed
for having experienced
their gentle presence.
And you give thanks
that the world
is a better place
because of the joy
they brought.
Subscribe to:
Posts (Atom)